www.TheSeaNation.gr

Αυξάνει η ζήτηση για LNG

Το συνολικό παγκόσμιο εμπόριο LNG έφτασε τους 397 εκατομμύρια τόνους το 2022. Οι προβλέψεις της βιομηχανίας αναμένουν ότι η ζήτηση LNG θα φτάσει τα 650 έως πάνω από 700 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2040. Απαιτούνται περισσότερες επενδύσεις σε έργα υγροποίησης για να αποφευχθεί το χάσμα προσφοράς-ζήτησης που αναμένεται να προκύψει έως τα τέλη της δεκαετίας του 2020. Η εκτίμηση αυτή αναφέρεται σε έκθεση της Shell που αναφέρεται στην ζήτηση για LNG στην Ευρώπη και όχι μόνο. Η αυξημένη ανάγκη της Ευρώπης για υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) φαίνεται ότι θα εντείνει τον ανταγωνισμό με την Ασία για περιορισμένη νέα διαθέσιμη προμήθεια τα επόμενα δύο χρόνια και μπορεί να κυριαρχήσει στο εμπόριο LNG μακροπρόθεσμα. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, εισήγαγαν 121 εκατομμύρια τόνους LNG το 2022, αύξηση 60% σε σύγκριση με το 2021, γεγονός που τους επέτρεψε να αντέξουν την πτώση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου μετά την εισβολή της στην Ουκρανία. Η μείωση των κινεζικών εισαγωγών κατά 15 εκατομμύρια τόνους σε συνδυασμό με τις μειωμένες εισαγωγές από αγοραστές της Νότιας Ασίας βοήθησαν τις ευρωπαϊκές χώρες να εξασφαλίσουν αρκετό φυσικό αέριο και να αποφύγουν τις ελλείψεις. Η ταχέως αυξανόμενη όρεξη της Ευρώπης για LNG ώθησε τις τιμές σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ και δημιούργησε αστάθεια στις αγορές ενέργειας σε όλο τον κόσμο. Με τη μείωση του ρωσικού φυσικού αερίου, το LNG καθίσταται ολοένα και πιο σημαντικός πυλώνας της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας, υποστηριζόμενος από την ταχεία ανάπτυξη νέων τερματικών σταθμών επαναεριοποίησης στη βορειοδυτική Ευρώπη. Αντίθετα, η Κίνα εξελίσσεται από μια ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά εισαγωγών σε πιο ευέλικτο ρόλο με αυξημένη ικανότητα εξισορρόπησης της παγκόσμιας αγοράς LNG. Το 2022, η ζήτηση LNG της Ευρώπης ανάγκασε άλλους αγοραστές να μειώσουν τις εισαγωγές τους και να στραφούν σε άλλα καύσιμα, παράγοντας περισσότερες εκπομπές. Οι υψηλές παγκόσμιες τιμές LNG οδήγησαν σε μείωση των εισαγωγών LNG στη Νότια Ασία, με το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές να εισάγουν περισσότερο μαζούτ για να ελαχιστοποιήσουν τις ελλείψεις τροφοδοσίας και την Ινδία να χρησιμοποιεί περισσότερο άνθρακα.