www.TheSeaNation.gr

Lead(ing) by example

*Του Ανακρέοντα Ματαράγκα Δύο χρόνια πριν -τέτοια εποχή- η επιχείρηση στην οποία εργαζόμουν εισερχόταν στο στάδιο της εκκαθάρισης και είχε απομείνει με έναν ελάχιστο αριθμό Συναδέλφων, οι οποίοι είχαν επωμιστεί -και στην πορεία ολοκλήρωσαν με επιτυχία- την διεκπεραίωση του πλήθους των υποχρεώσεων που συνεπάγεται η διακοπή των εργασιών και η λύση μίας εταιρείας.

Μία από εκείνες τις ημέρες, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από έναν Κύριο -επιχειρηματία με συναφή δραστηριότητα- τον οποίο γνώριζα ελάχιστα και σχεδόν ό,τι γνώριζα προερχόταν από εγκωμιαστικά σχόλια κοινών μας γνωστών.

Με ρώτησε κομψά εάν αλήθευαν αυτά που είχε ακούσει και μόνο όταν επιβεβαίωσα πως επρόκειτο περί μίας ειλημμένης απόφασης και -κατά συνέπεια- μη αναστρέψιμης πορείας, ζήτησε τη σύμφωνη γνώμη μου (!) προκειμένου να έλθει σε επαφή με ένα από τα πλέον έμπειρα Στελέχη μας και να του προτείνει να εργαστεί για λογαριασμό του. Όπερ και εγένετο. Συναντήθηκαν, συζήτησαν, συμφώνησαν και ξεκίνησαν.

Ένα χρόνο πριν -τέτοια εποχή- εργαζόμουν σε μία άλλη επιχείρηση, όταν δέχθηκα ένα νέο τηλεφώνημα από τον ίδιο κύριο.

Ο λόγος για τον οποίο είχε προσλάβει τον παλαιό μου συνεργάτη δεν υφίστατο πλέον, αλλά ο επιχειρηματίας αισθανόταν την ηθική υποχρέωση να βοηθήσει προσωπικά τον εργαζόμενό του να βρει μία νέα επαγγελματική στέγη.

Αφού τού εξήγησα πως -ανεξαρτήτως του τίτλου μου- δεν είχα το actual authority να προβώ σε πρόσληψη προσωπικού, τον παρέπεμψα σε
ιεραρχικά ανώτερό μου, τον οποίο επεδίωξε να συναντήσει προκειμένου να πείσει πως ο συγκεκριμένος εργαζόμενος θα αποτελούσε για εμάς μία πρώτης τάξεως επιλογή.

Η μεν συνάντηση έλαβε χώρα, η δε εισήγηση δεν έγινε αποδεκτή.

Δεν γνωρίζω εάν επιχείρησε να προσεγγίσει και άλλες εταιρείες του χώρου μας, γνωρίζω όμως καλά πως η συνεργασία του επιχειρηματία με τον εργαζόμενο έληξε όπως ακριβώς ξεκίνησε: υποδειγματικά.

Λίγες ημέρες πριν -και ενώ πλέον εργάζομαι στη μεγέθους μινιατούρας και ηλικίας νηπίου εταιρεία μας- δέχθηκα μία πρόσκληση από τον εν λόγω επιχειρηματία. Στην εορταστική συγκέντρωση παρευρίσκονταν οι εργαζόμενοι της επιχείρησής του και στελέχη άλλων (σπουδαίων και μεγάλων) επιχειρήσεων.

Από το σημείο που καθόμουν είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω δύο "λεπτομέρειες": πόσο πρόσχαρος ήταν ο οικοδεσπότης - επιχειρηματίας και πόσο ευδιάθετοι ήσαν οι δικοί του άνθρωποι - εργαζόμενοι.

Είχα επίσης την ευκαιρία να μού λύσει μία απορία ένας κοινός γνωστός μας, τον οποίο -επειδή εγώ θεωρούσα σημαντικό ανταγωνιστή του- ρώτησα πώς βρέθηκε εκεί.

Μού εξήγησε λοιπόν -χαμογελώντας με ικανοποίηση- πως έχουν κάνει μία συμφωνία κυρίων, βάσει της οποίας τα πρόσθετα κίνητρα που θα μπορούσε να προσφέρει ο ένας προκειμένου να προσελκύσει πελάτες του άλλου, τα προσφέρει ένας έκαστος στη δική του πελατεία, επιβραβεύοντας το εταιρικό loyalty και επιβεβαιώνοντας στην πράξη πως δεν συντρέχει λόγος να είναι competitors, όταν μπορούν θαυμάσια να είναι "co-opetitors".

Αντί ενός δικού μου -βαρετά- εγκωμιαστικού επιλόγου:

Μία ταπεινή συμβουλή ενός αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που φιγουράρει στο νούμερο 177 της περίφημης λίστας Forbes: "Treat employees like they make a difference and they will." - James Goodnight (net worth $7.5B)

Ένα απλοϊκό συμπέρασμα έτερου αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που κατέλαβε την 15η θέση στην ίδια λίστα: "Your brand is what People say about you, when you're not in the room." - Jeff Bezos (net worth $34.8B)